We zijn 2 koppels rond de veertig en al jaren bevriend met elkaar. We gaan weleens samen op stap of huren een huisje voor de vakantie. Nooit enige gedachte gehad om met elkaars vrouw wat te doen. Natuurlijk gaat dat tijdens het vrijen wel eens door je hoofd. Ik ben niet anders dan anderen. Voor ons groot verlof samen hadden we dit jaar een huisje gehuurd voor 2 volle weken. Het lag op zo’n 2 uurtjes rijafstand van onze woonplaats. Maar de timing was niet zo goed gekozen. Het was bij ons redelijk mooi weer, doch in de Ardennen was het miezerig en regenachtig weer. Dat kan je maanden op voorhand niet voorzien hé? Ach ja… Het zal ons niet tegen houden om plezier te maken en te wandelen.
Frank en Pascale, ons bevriend koppel, kregen een week voor het vertrek het bericht dat ze hun zetel, die stuk gegaan was tijdens de garantie, kwamen vervangen. Ze zouden het aan de buren kunnen vragen, maar Frank wou er toch liever zelf bij zijn en vond het zelf niet zo erg om even heen en weer te rijden. 2 uurtjes heen, een uurtje ter plaatse thuis en daarna weer 2 uurtjes terug rijden. Pakweg een vijftal uurtjes en aangezien het weer toch niet al te bijster geweest was… Dus ze zouden aanvankelijk die dag met hun beidjes effe over en weer rijden. Zij liever dan ik hoor, ik blijf lekker in de Ardennen, een ganse dag in de wagen zitten… Pascale had er ook niet zo veel zin in en vroeg het een probleem zou zijn moest ze ook niet mee rijden. Tenslotte kon ze er maar weinig bij verrichten. Het was geen probleem voor Frank. Maar mijn vrouw wou we mee rijden. Ze rijdt graag mee met de wagen. Pascale en ik, bleven in de Ardennen. Mijn vrouw en Frank zouden rijden. We beloofden hen om wat lekkers te maken tegen de tijd dat ze terug zouden zijn. Die ochtend bleef de regen uit, het was zelfs zonnig. De twee vertrokken na het ontbijt, ze moesten net na de middag thuis zijn. Wij ruimden de tafel af.
Het zonnetje kwam er steeds beter door, het werd zelfs prachtig. Te mooi om binnen te blijven zitten. Ik zei tegen Pascale dat ik een flinke wandeling wou maken, tot boven op de berg. Een wandelingetje van een uurtje naar boven en uurtje terug. Ze vond het een goed idee. We namen wat te drinken en te eten mee. Onze regenjasjes ook niet te vergeten, het weer kan snel omslagen in de bergen. Wij dus ook op weg. Na zo’n flink uurtje klimmen kwamen we boven op de berg. Daar stond een bankje met het zicht over het dal. We namen plaats om wat te drinken. Pascale had wat pijn door haar nieuwe bergschoenen. Eigenlijk zag ze er niet uit. Bergschoenen onder een kleedje… Ze deed haar schoenen uit en wou languit op de bank in het zonnetje liggen. Maar zo’n zitbank. Je kan daar zonder er iemand bij zit, er maar net op neerliggen. Ze nam haar jasje, vouwde het onder haar hoofd en legde haar benen op mijn schoot. Niet erg en waarom ook niet hé? Het was zalig om in het zonnetje te zitten en die stilte… Onbewust, masseerde ik haar voet en onderbeen. Geen enkele bij bedoeling, echt niet. Ik deed haar sok uit en wreef zo over haar voet. Met mijn andere hand, haar onderbeen. Ik ging niet verder dan haar knie. Ik ben niet gek hoor, ik wil geen ruzie. Het is een vriendin en ik denk dat ze het ook niet zou willen. Ik weet niet, nooit wat geprobeerd. De rust en de stilte deed deugd.